H E R Y E R H E R Y E R D E
Kitabevleri kalabalık değil hastaneler kadar. Gözlerimin önünden film gibi
geçen metinler teselli ediyor beni.
Sahi, ben öldüğümde okuduğum
kitaplara ne olacak.
Onca hatıra, akla gelir mi tekrar. Boğazıma tıkalı cümleler,
titrek ellerimden savrulan uykular ve sıçrayarak uyanmalar, hepsi karmakarışık.
Her şeyden habersiz, karşımda oturuyor. Kızamıyorum, ilaçlarını ben
kullansam, ne halde olacağımı tahmin bile edemiyorum.
İnsan çocuğundan korkar mı? Ah!
Tanımıyor ki beni canımın içi. Bir bilse, bir hatırlasa…
Günün neredeyse her vakti, manzara bu.
Sırtım sıvazlansa, etrafa saçılsam
p a r ç a p a r ç a .